22/26 Jakie rośliny można polecić do słonawych akwariów?
W akwariach słodkowodnych nie uprawia się roślin słonolubnych związanych z ekosystemami morskimi (niekiedy w akwariach morskich można prócz glonów spotkać rośliny z rodziny Ruppiaceae i Zosteraceae jak Zostera marina i inne gatunki, Phyllospadix sp. i Heterozostera sp. – popularnie nazywane trawami morskimi). Wyjątek stanowi Samolus valerandi w przyrodzie rosnący często na łąkach ze słonymi wysiękami. Pozostałe gatunki rosnące na solniskach to także rośliny wynurzone, najczęściej niewytrzymujące zalania wodą. W zasadzie brak w śród nich jest elodeidów, czyli roślin trwale podwodych. Gatunki rosnące także w wodzie o lekko podwyższonym zasoleniu to Myriophyllum spicatum i Potamogeton pectinatus. Wśród gatunków ciepłolubnych podwyższone zasolenie wody wytrzymują niektóre australijskie wywłóczniki (Myriophyllum – wśród nich M. propinquum) i także rdestnice (Potamogeton). Jednakże żaden z tych gatunków nie jest uprawiany w akwariach.

Rozumiem, że postawione pytanie dotyczy typowych roślin akwariowych. Z opowiadań starszych kolegów wiem, że przed wielu laty w celach dezynfekcyjnych przy bakteryjnych chorobach niektórych gatunków ryb oraz w celu zapobieżenia nadmiernemu wzrostowi glonów (???) dodawano do akwariów sól kuchenną. Według ich relacji nie szkodziło to roślinom; jednakże jak sądzę zasolenie akwariów było krótkotrwałe, co wynika z potrzeby podmieniania części wody w zbiorniku. Czy rosłyby one przez dowolnie długi czas w takim akwarium? Prawdopodobnie gatunki, którym niestraszna jest twarda woda w akwarium rosłyby dłużej, gatunki wymagające miękkiej wody rosłyby krótko. Jak długo i jak krótko? Niestety na to pytanie nie potrafię odpowiedzieć.

Jaké rostliny bys doporučil do brakické nádrže?
Ve sladkovodních akváriích se nepěstují rostliny slanomilné z mořských ekosystémů (někdy lze v mořských akváriích vidět kromě řas i rostliny z čeledí Ruppiaceae a Zosteraceae jako Zostera marina a jiné druhy, Phyllospadix sp. a Heterozostera sp. - obecně známé jako mořské trávy). Výjimkou je Samolus valerandi, v přírodě roste často na slaniskách. Ostatní druhy rostoucí na slaniskách jsou také rostliny vynořené, nepřežijí úplné ponoření. Také druhy rostoucí v lehce vyšší salinitě jsou Myriophyllum spicatum a Potamogeton pectinatus. Mezi teplomilnými druhy vydrží vyšší salinitu některé australské stolístky (Myriophyllum – mezi nimi M. propinquum) a také rdesty (Potamogeton). Nicméně, žádný z těchto druhů není pěstovaný v akváriích.

Chápu, že položená otázka se týkala typických akvarijních rostlin. Z vyprávění starších kolegů vím, že před mnoha lety se kvůli desinfekci bakteriálních chorob některých druhů ryb a zabránění nadměrnému růstu řas přidávala do akvária kuchyňská sůl. Podle nich nedocházelo k poškození rostlin, ale myslím si, že slanost akvárií byla krátkodobá, což vyplývá z potřeby výměny části vody v akváriu. Jestli by rostly neomezeně dlouho v takovém akváriu? Pravděpodobně druhy, kterým vyhovuje tvrdá voda by rostly déle a druhy vyžadující měkkou vodu by rostly krátce. Jak dlouho a jak krátce? Bohužel na takovou otázku nedokáži odpovědět.

23/26 Jeden z klasycznych tematów - jakie są założenia udanej uprawy kryptokoryn w zbiornikach?
Podstawowe założenie to ograniczenie się do gatunków łatwych w uprawie, tym samym częstych w akwariach i rozpowszechnionych w handlu.

Rodzaj Cryptocoryne grupuje kilkadziesiąt gatunków i odmian roślin rosnących w bardzo zróżnicowanych warunkach w południowo-wschodniej Azji. Z tej grupy najłatwiejsze, i najczęściej uprawiane są emersyjne i semi-emersyjne gatunki porastające odkryte, piaszczysto-ilaste brzegi niewielkich zbiorników wodnych i strumieni. Do nich zaliczymy większość kryptokoryn z Cejlonu (wiele form C. wendtii, C. beckettii, walkeri, undulata). Należy uprawiać w niezbyt głębokich akwariach (do 40 cm słupa wody), podłoże luźne, raczej mineralne, temperatura 20–26°C, oświetlenie umiarkowane do silnego, woda raczej miękka, ale rosną także w wodzie lekko twardej, o odczynie zbliżonym do obojętnego. Równie dobrze rosną w świeżych jak i w starych akwariach. Podobne wymagania mają też kontynentalne kryptokoryny wąskolistne (C. crispatula, C. retrospiralis) oraz część odmian kryptokoryny sercolistnej (C. cordata).

Jednakże większość kryptokoryn o szeroko owalnych i sercokształtnych liściach, pochodzących z półwyspu i wysp archipelagu Malajskiego z powodu wysokich wymagań jest bardzo rzadko spotykane w uprawach; nawet w uprawach doświadczonych hobbistów zajmujących się tylko tą grupą roślin.

Jedno z klasických témat – jaké jsou předpoklady pro úspěšné pěstování kryptokoryn v nádržích?
Základním předpokladem je omezení se na druhy snadno pěstovatelné, takže jsou často rozšířené v akváriích a v obchodech.

Rod Cryptocoryne seskupuje několik desítek druhů a odrůd rostlin rostoucích ve velmi odlišných podmínkách v jihovýchodní Asii. Z této skupiny jsou nejjednodušeji a nejčastěji pěstovány emersní a semiemersní druhy rostoucí v otevřených písčito-jílových březích rybníků a potoků. Řadíme k nim většinu kryptokoryn z Cejlonu (hodně forem C. wendtii, C. becketii, C. walkeri, C. undulata). Pěstují se v mělkých akváriích (do 40 cm vody), se vzdušným substrátem (drobný štěrk, podloží) s obsahem hnojiv (minerálních látek), teplotou 20-26°C, středním až silným osvětlením, měkkou vodou, ale rostou také ve vodě mírně tvrdší a neutrálním pH. Stejně dobře rostou v nových jako i starých akváriích. Podobné nároky mají také kontinentální úzkolisté kryptokotryny (C. crispatula, C. retrospiralis) a také část druhů kryptokoryn srdčitých (C. cordata).

Nicméně většina kryptokoryn s širokými oválnými a srdčitými listy, pocházející z Malajského poloostrova a souostroví je vzhledem k vysokým nárokům velmi vzácně vídána, dokonce ani u zkušených pěstitelů zabývajících se pouze touto skupinou rostlin.